“Quo Vadis – opus 121”
Kurt Larisch (1913 -2009)
Quo Vadis – opus 121
Acryl op doek, 80 x 104 cm
Gesigneerd en gedateerd: 121 Kurt Larisch ‘80
Op achterzijde van het doek gesigneerd: “Quo Vadis – opus 121”
En ook een correctie: “Quo Vadis – opus 141”.
Provenance: Galerie Marcel Bernheim, Parijs
Prijs: € 4500
“Kleine mensen die schijnbaar van plan zijn om ergens heen te gaan, maar die nergens komen.”
“Waar ga je heen?”
De enigszins surrealistische schilderijen van Kurt Larisch worden gekenmerkt door levendige kleuren, geometrische vormen en optische illusies. Ze worden vaak bevolkt door massa’s kleine mensjes die schijnbaar van plan zijn om ergens heen te gaan, maar die nergens komen.
Kurt Larisch worstelde met het lot van een mensheid die vastbesloten is om zichzelf te vernietigen. Zijn boodschap is Kafkaësk: hij staat kritisch tegenover de conformiteit en, zoals een kunstcriticus opmerkte, “een beschaafd protest tegen de ontmenselijking”. Er zijn maar weinig kunstenaars die de holocaustervaring in hun kunst verwerkten zoals Kurt Larisch dat deed.
Kurt Larisch werd in 1913 in Wenen geboren als de derde generatie kunstenaars in zijn familie. Hij zag de sculpturen in zijn grootvaders atelier, en de foto’s en schilderijen in het atelier van zijn vader. Van zijn vader leerde hij schilderen.
Larisch vestigde zichzelf als grafisch kunstenaar en was één van de eersten in Europa die zich met animatiefilms bezighield.
In 1938 deed de gevaarlijke politieke situatie hem uitwijken naar Engeland en later naar India.
Hij werd art director on één van India’s nieuwste en meest progressieve reclamebureau. In zijn werk werd hij geconfronteerd met wel 25 verschillende talen, een uitdaging die diepe indruk op hem maakte.
Terzelfder tijd bleef hij in een conventionele stijl schilderen en had hij vijf solo exposities gedurende zijn acht jaar in India. Het waren roerige tijden en hij bleef niet onverschillig bij alle gebeurtenissen die aan India’s onafhankelijkheid vooraf zouden gaan.
Hij werd gedurende vijf weken als enemy alien opgesloten. Eenmaal vrijgelaten, werd hij art director bij de firma die rekruten wierf voor de British Armed Forces in India.
In 1939 ontmoette hij zijn toekomstige vrouw Ramah in Calcutta. In 1947 zouden zij, met hun dochter Linda, naar de Verenigde Staten verhuizen. (Ze zouden pas jaren later, in 1973, officieel trouwen in Bexar County in Texas).
In elke fase van zijn leven verkreeg Larisch inspiratie en nieuwe inzichten. Hij absorbeerde wat zijn nieuwe omgeving in New York hem te bieden had en opende zijn eigen Graphic Art Studio. Ook hier zou hij in een conventionele stijl blijven schilderen, maar hij kreeg steeds meer het gevoel dat er iets ontbrak.
Na verschillende keren in Mexico te zijn geweest, realiseerde hij zich dat een verhuizing daarheen hem de motivatie, vrijheid en onafhankelijkheid zou geven om zich te ontwikkelen en zich op zijn eigen ideeën te concentreren zonder aan allerlei eisen van commerciële aard te hoeven voldoen.
In 1970 besloot hij om zijn gezin naar Mexico te verhuizen, waar ze 20 jaar zouden wonen. Hij reisde uitgebreid door het land, en weer een andere cultuur en geschiedenis dwongen hem om de traditionele technieken te verlaten voor een kunstvorm die was beïnvloed door elke cultuur die hij was tegengekomen.
In Mexico vond Larisch de vrijheid en onafhankelijkheid om zijn ideeën te ontwikkelen en zijn persoonlijke statement te maken over de moderne tijd. Hij ontwikkelde een stijl en techniek die hij meer geschikt achtte voor een gecompliceerde wereld, en meer geschikt voor een zoekend jeugdig publiek.
Dus het was niet in Amerika, maar in Mexico dat Larisch’s faam als kunstenaar begon, en hem één van de meest gevierde hedendaagse kunstenaars van het land maakte.
“Mijn vader was een productief schilder,” vertelt zijn dochter Linda Larisch. “Hij schilderde enkele duizenden schilderijen tot zijn gezichtsvermogen dit onmogelijk maakte.”
Aan het einde van zijn leven woonde Kurt Larisch in Sarasota, Florida, waar hij op 21 januari 2009 stierf.
